ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ

Εκδόθηκε Απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νικόλαου Φίλη με την οποία ρυθμίζονται μετά από χρόνια παγίωση του ζητήματος, τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ (ΥΑ Φ12/29247/Δ4 ΦΕΚ Β’ 513/29-02-2016) θέτοντας τέλος στην αγωνία χιλιάδων αποφοίτων. Συγκεκριμένα, ρυθμίζεται πλέον η αντιστοιχία των επαγγελματικών δικαιωμάτων των κατόχων τίτλων ειδικοτήτων ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ. με τα επαγγελματικά δικαιώματα κατόχων αντίστοιχων τίτλων ειδικοτήτων ΤΕΕ Β’ ή Α’ κύκλου σπουδών. Εξασφαλίζεται έτσι στους αποφοίτους η ισότιμη συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας και η πρόσβαση στις ευκαιρίες απασχόλησης στην ειδικότητά τους.

Το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ανταποκρίθηκε άμεσα στην εισήγηση του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.), του αρμοδίου δηλαδή φορέα για τον καθορισμό και την απόδοση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των κατόχων προσόντων που αποκτώνται στο πλαίσιο της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, και έδωσε λύση στο πρόβλημα των αποφοίτων ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ.

Αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τις ειδικότητες και τις αντιστοιχίες θα βρείτε στις ανακοινώσεις του Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. καθώς και στη σχετική ιστοσελίδα: http://www.eoppep.gr/index.php/el/workrights/epaggelmatika_dikaiomata.

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΑΣ

Τα σχολεία, ακόμα κι όταν κλείσουν, παραμένουν ζωντανά μέσω των εκπαιδευτικών που τα υπηρέτησαν. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί, όπου και αν βρεθούν, αναπολούν τις παλιές καλές ημέρες, ανταλλάσσουν μηνύματα, βρίσκονται μεταξύ τους σε όμορφες παρέες.

Ενίοτε γεννιούνται και μερικές καλές ιδέες. Σαν αυτή της καλής συναδέλφου Παναγιώτας Σύψα. Η οποία σχεδίασε ένα Αστέρι στο οποίο συμπεριέλαβε έλα τα μικρά ονόματα των καθηγητών που υπηρέτησαν στην Επαγγελματική Σχολή Ζωγράφου.

Την ευχαριστούμε γι αυτή τη σπουδαία ιδέα και της ευχόμαστε να είναι πάντα καλά.

Το Αστέρι της ΕΠΑΣ Ζωγράφου

Απολογιστικό συνέδριο για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας

Παρουσία του υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη πραγματοποιήθηκε σήμερα 16 Οκτωβρίου 2015 το απολογιστικό συνέδριο, της Κεντρικής Επιστημονικής Επιτροπής (Κ. Ε. Ε. ) των Πράξεων «Ανάπτυξη και Λειτουργία Δικτύου Πρόληψης και Αντιμετώπισης Φαινομένων Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού».

Στο συνέδριο παραβρέθηκαν και απηύθυναν χαιρετισμό ο Γ.Γ. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου, ο Αστυνομικός Διευθυντής Νικόλαος Σταματόπουλος και ο Διευθυντής Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Εμμανουήλ Σφακιανάκης ως Εκπρόσωποι του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ο Εκπρόσωπος του Χαμόγελου του Παιδιού, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος, και η Εκπρόσωπος Συνηγόρου του Παιδιού, Μαρία Τσαγκάρη.  

Η υλοποίηση του προγράμματος ολοκληρώθηκε τον περασμένο μήνα, με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, και είχε ως στόχο την αποτίμηση των δράσεων για την διαχείριση, αντιμετώπιση και την πρόληψη του φαινομένου της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν εκτενώς τα ευρήματα που προέκυψαν από την καταγραφή των περιστατικών σχολικής βίας από τα σχολεία της χώρας, όπως και οι απαντήσεις από τα ερωτηματολόγια τα οποία κλήθηκαν να συμπληρώσουν ανώνυμα και ηλεκτρονικά 3. 682 μαθητές της πρωτοβάθμιας και 31. 602 της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. 

Στο ερώτημα για την ασφάλεια ή ανασφάλεια στο Σχολείο η πλειοψηφία των μαθητών (ποσοστό 70%) δηλώνει ότι αισθάνεται «ασφάλεια» στο Σχολείο. Σε μικρό ποσοστό (5,5%,) οι μαθητές δηλώνουν ότι αισθάνονται «ανασφάλεια» στο σχολείο. 

 Για το αν έχεις αντιληφθεί αν κάποιος/α συμμαθητής/τρια σου έχει πέσει θύμα εκφοβισμού ή βίας από άλλα παιδιά του σχολείου; η πλειοψηφία των μαθητών (ποσοστό 65%) δηλώνει ότι έχει παρακολουθήσει bullying συμμαθητών/τριών του. Ένα αισθητό ποσοστό (28%) δηλώνει ότι ποτέ δεν έχει παρακολουθήσει bullying συμμαθητών/τριών του. 

Στο ερώτημα αν έχεις ασκήσει βία; Η πλειοψηφία των μαθητών (ποσοστό 66%) δηλώνει ότι ποτέ δεν έχει ασκήσει βία. Όμως ένα αξιοσημείωτο ποσοστό (29%) δηλώνει ότι έχει ασκήσει βία από σπάνια έως πολύ συχνά. 

«Το φαινόμενο της βίας και του εκφοβισμού είναι σύνθετο, και στην εκδήλωσή του εμπλέκει μια σειρά παράγοντες, ξεκινώντας από ατομικά χαρακτηριστικά και το οικογενειακό περιβάλλον, φτάνοντας μέχρι τη βία που προκαλούν οι κοινωνικές ανισότητες, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, αλλά και η προβολή βίαιων συμπεριφορών από τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο» τόνισε στην ομιλία του ο Νίκος Φίλης και πρόσθεσε ότι «δυστυχώς, όσο οξύνεται η οικονομική και κοινωνική κρίση, τόσο μακραίνει και η <μαύρη λίστα> της βίας και του εκφοβισμού, ενώ προστίθενται πλέον και νέες μορφές, όπως αυτή του ηλεκτρονικού bullying. » Διαπίστωσε επίσης ότι «η έκταση που έχουν πάρει τα περιστατικά βίας και εκφοβισμού στα σχολεία μας, επιτάσσει την άμεση κινητοποίηση όλων και πρώτα και κύρια της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας». 

Ο υπουργός θεωρεί κρίσιμο θέμα της πρόληψης επειδή «το φαινόμενο της βίας θα μπορέσει να χτυπηθεί αποτελεσματικότερα, μόνο αν πετύχουμε να αλλάξουμε το κλίμα στο σχολείο, ώστε μέσα από τη συνολική του λειτουργία και πρόγραμμα να μπολιάζει τα παιδιά με τις αξίες της ανοχής, του σεβασμού, της συνεργασίας, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας».

Πρόθεσή της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου είναι «η αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος, μέσα από ένα σοβαρό και ειλικρινή διάλογο που θα καταλήξει, την άνοιξη, σε ένα ευρέως αποδεκτό σχέδιο». 

Ο υπουργός απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους τους κάλεσε να πάρουν ενεργά μέρος «σ’ αυτό το διάλογο, ώστε να διαμορφώσουμε εκείνο το σχολείο που θα γίνει ανάχωμα στη βία. Να διαμορφώσουμε το σχολείο στο οποίο η επιταγή «όλοι ίσοι-όλοι διαφορετικοί», με ό,τι αυτή συνεπάγεται, δεν θα μπαίνει εμβόλιμα στο πρόγραμμα, αλλά θα αποτελεί μία από τις κεντρικές του ιδέες».

Ο υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων διευκρίνισε ότι:  «στόχος δεν είναι να μετατρέψουμε τα σχολεία σε δικαστήρια, ούτε τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές σε εισαγγελείς που απαγγέλλουν κατηγορίες και επιβάλλουν ποινές. Η βία δεν αντιμετωπίζεται με αυταρχισμό και ποινολόγια. Σκοπός μας είναι να διαμορφώσουμε ένα τέτοιο πλαίσιο που να προλαμβάνει τα φαινόμενα βίας και όταν δεν το καταφέρνει, να στηρίζει τον μαθητή-θύμα, χωρίς όμως να εξοστρακίζει και να εγκλωβίζει τον μαθητή-θύτη». 

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγινε ενημέρωση για τα αποτελέσματα των δράσεων ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των μελών της σχολικής κοινότητας ενώ τέθηκαν προς συζήτηση συγκεκριμένες προτάσεις και επιπρόσθετες παρεμβάσεις προς τη βέλτιστη πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου.

Την επιμέλεια και την επεξεργασία της περιγραφής και της εκτίμησης των αποτελεσμάτων της έρευνας συνυπογράφουν ο Βασίλης Νικολόπουλος, (Προϊστάμενο της Μονάδας Β1 /ΕΥΕ ΕΔ) που υλοποίησε το έργο και η Βασιλική Αρτινοπούλου (Καθηγήτρια Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Προέδρου της ΚΕΕ). 

Ο απολογισμός επικεντρώθηκε σε θέματα που αφορούν στην ευρύτερη υλοποίηση του προγράμματος, καθώς και στην ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού και στην επιμόρφωση στελεχών εκπαίδευσης και εκπαιδευτικών. Ήδη κατά τη διάρκεια του προγράμματος επιμορφώθηκαν σχετικά 9. 000 περίπου εκπαιδευτικοί και στελέχη εκπαίδευσης.

Για την ομιλία του Υπουργού πατήστε εδώ.

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2015-2016

"ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ"

ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ

Της Μαρίας Κατσουνάκη, από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Οι βάσεις εισαγωγής, οι σχολές με τη μεγαλύτερη πτώση ή άνοδο, οι φετινοί αριστούχοι των Πανελλαδικών Εξετάσεων, πρόσωπα ευτυχισμένα, λαμπερά, κόποι που αποδίδουν, δουλειά, πείσμα, μέθοδος, επιμονή.

Λέξεις και εικόνες των ημερών, εκτιμήσεις που επιστρέφουν με συνέπεια κάθε χρόνο, άρρηκτα συνδεδεμένες με την τελετουργία των εισαγωγικών εξετάσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Φέτος, εκτός από τον Ζυλιέν, μετανάστη από την Αφρική με τα 18.500 μόρια, ή τον Γιώργο, τον Κωνσταντίνο, την Ηλιάννα, τον Πάρη με τα πάνω από 19.500 μόρια, που γνωρίζουν τα τελευταία 24ωρα τη δημοσιότητα των αριστούχων, υπάρχει και η Ιωάννα. Δύο χρόνια μεγαλύτερη από τους άλλους υποψήφιους γιατί πέρασε στο ΤΕΙ Λογοθεραπείας στην Πάτρα με την τρίτη προσπάθεια.

Η δική της διαδρομή μοιάζει όσο και διαφέρει από την αντίστοιχη των συνομήλικων της σε πολλά σημεία. Στην Α΄ Δημοτικού παρουσίασε μια μαθησιακή δυσκολία. Δεν έγραφε σωστά, κολλούσε τα γράμματα ή τα ανακάτευε, μπέρδευε τους αριθμούς, κουραζόταν εύκολα. Η μητέρα της, σε συνεργασία με τη δασκάλα που το επισήμανε κι εκείνη, άρχισε να αναζητεί τις αιτίες. Γιατροί, ψυχολόγοι, παιδοψυχίατροι. Η εκτίμηση όλων ήταν ότι πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο και ικανό παιδί. Μόνο στο ΚΔΑΥ (Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης, Υποστήριξης, υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας που ασχολείται με μαθητές που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες) γνωμάτευσαν ότι το παιδί έχει χαμηλή νοημοσύνη. Το ειδικό σχολείο που επέλεξαν οι γονείς και ένα κέντρο για αυτιστικά παιδιά έφερε αντίθετα αποτελέσματα.

Ετσι η μητέρα της αποφάσισε να τη στηρίξει για να έχει μια «κανονική» ζωή. Επιστράτευσε όλη την ευρηματικότητά της, με υπολογιστές ή χρωματιστά ξυλάκια, για να μάθει η Ιωάννα αριθμητική. Διάβαζε ώρες μαζί της, απαντώντας σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπιζε, επινοούσε τρόπους για να τη βοηθάει να εμπεδώνει τα μαθήματά της. Η μητέρα, το πρωί εργαζόταν σε ιδιωτική εταιρεία, με ένα ωράριο απαιτητικό, που πολλές φορές την κρατούσε στη θέση της ώς αργά το απόγευμα. Ζούσαν δε, μετά το διαζύγιο, αποκλειστικά με τον μισθό της, τρία άτομα. Εκείνη και τα δύο παιδιά της, το δεύτερο αγόρι, σπουδάζει ήδη στο Πολυτεχνείο της Πάτρας.

Η Ιωάννα συνέχισε· πήγε γυμνάσιο και ύστερα σε ΕΠΑΛ Βρεφονηπιοκόμων. Δεν ήταν τίποτα απρόσκοπτο. Κέρδιζε κάθε βήμα της με κόπο και πείσμα. Κάθε φορά που έπεφτε, κάποιες φορές γιατί οι άλλοι δεν την εμπιστεύονταν (δεν θα ξεχάσει το 19 που έγραψε στη Βιολογία και έγινε 8, γιατί ο καθηγητής ήταν πεπεισμένος ότι αντέγραψε...), είχε ένα χέρι, της μητέρας της, να τη βοηθάει να ορθοποδήσει. «Εγώ είμαι εδώ», της έλεγε.

Κάπως έτσι, η Ιωάννα, με τις «σύνθετες μαθησιακές δυσκολίες» αποφάσισε να προσπαθήσει να δώσει εισαγωγικές, ενώ παράλληλα πήγαινε στο δημόσιο ΙΕΚ της Πάτρας (όπου ήταν ήδη ο αδελφός της) συνεχίζοντας την ειδίκευση του ΕΠΑΛ. Διάβασε εντατικά, ήταν ταμένη στον σκοπό της γιατί «πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει και τα άλλα παιδιά». Τα κατάφερε.

Χθες, η μητέρα της, η Π., ήθελε, μέσα στη μεγάλη χαρά της, να απευθυνθεί και σε άλλους: «Κάθε παιδί έχει χαρίσματα. Μου στοιχίζει πολύ να ακούω γονείς να αποκαλούν "άχρηστα" τα παιδιά τους. Δεν είναι. Εμείς τα κάνουμε. Με την Ιωάννα ασκήθηκα κι εγώ στην υπομονή. Απέκτησα ηρεμία».

Ο κόσμος των εισαγωγικών εξετάσεων, με τις βουτιές ή τις πτήσεις των βάσεων, συντίθεται κυρίως από δεκάδες διαφορετικές ιστορίες ζωής. Κάθε υποψήφιος διαγράφει τη δική του πορεία. Η Ιωάννα χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ για να αποτελέσει κρίκο σε μια αλυσίδα ομοιόμορφη, υπενθυμίζοντας ότι καμία ταχύτητα δεν είναι κεκτημένη. Οσο η επιτυχία δίνει χαρά τόσο και η αποτυχία πεισμώνει. Η δικαίωση είναι θέμα χρόνου. Αρκεί, κάποιος να σου λέει «εγώ είμαι εδώ».

ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ

«Ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε. Ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα, που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω».

Με αυτά τα λόγια, ο 20χρονος Ζυλιέν, που «δραπέτευσε» από την Αφρική τον Νοέμβριο του 2011 και σήμερα είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια, μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τον δικό του προσωπικό αγώνα στη νέα πατρίδα του, όπως χαρακτηριστικά αποκαλεί την Ελλάδα.

Τα τελευταία τρία χρόνια ο Ζυλιέν διαμένει στο Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων Προσφύγων της Κόνιτσας. Η χαρά του ξεχειλίζει και τη μοιράζεται μαζί μας. «Θέλω να αφιερώσω αυτή την επιτυχία στους γονείς και τα αδέλφια μου, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή» λέει και προσπαθεί να κρύψει τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια του.

Όταν έφτασε στην Ελλάδα ήταν 16 χρόνων. Τον πρώτο καιρό αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες. Ως «παράνομος μετανάστης», έμεινε για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ώσπου τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, φιλοξενήθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας.

Οι υπάλληλοι του Κέντρου θυμούνται πως τότε ο Ζυλιέν δεν μίλαγε ελληνικά, ήταν πάντα θλιμμένος, σκεπτικός και το μοναδικό αίτημά του ήταν να πάει σε σχολείο. Οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να εγγράψουν τον νεαρό πρόσφυγα από την Αφρική, στο ΕΠΑΛ της Κόνιτσας.

«Οι γονείς μου, πάντα μού έλεγαν ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η παιδεία. Εγώ αυτό το κράτησα» εξηγεί ο Ζυλιέν, όταν τον ρωτάμε για τη θέλησή του να συνεχίσει στο σχολείο, που απρόσμενα είχε διακόψει στην πατρίδα του, αλλά και για τη δύσκολη ελληνική γλώσσα, την οποία με επίπονες και επίμονες προσπάθειες κατάφερε να μάθει.

Όπως αναφέρει, το Κέντρο της Κόνιτσας, από την πρώτη στιγμή, καθώς η καθηγήτρια-φιλόλογος Γιάννα Νίκου του παρέδιδε μάθημα Ελληνικών τα απογεύματα.

Στις περισσότερες κουβέντες του, ο Ζυλιέν επικαλείται τον Θεό, στον οποίο όπως μας αποκαλύπτει, προσεύχεται καθημερινά. Πάνω στο γραφείο του, μας δείχνει την Καινή Διαθήκη, «φυλαχτό» από τη μητέρα του, πριν την αποχωριστεί για πάντα, βίαια.

Οι άνθρωποι της Κόνιστας λένε πως πολλές φορές είδαν τον Ζυλιέν να ανηφορίζει με τα πόδια το βουνό και να πηγαίνει στην Μονή Στομίου, το ησυχαστήριο του Αγίου Παϊσιου.

Το ΕΠΑΛ της Κόνιτσας ήταν για τον νεαρό μία οικογένεια, γιατί, όπως μας περιγράφει, οι συμμαθητές και οι καθηγητές του τον αγκάλισαν από την πρώτη στιγμή. Ήταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, κάθε χρόνο, και το απολυτήριό του γράφει 19,8.

Τον περασμένο Αύγουστο, ο Ζυλιέν έκανε αίτηση για χορήγηση προσφυγικού ασύλου. «Θέλω να νιώθω ασφαλής και να έχω διεθνή προστασία, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης. Θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία. Να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε» είναι η απάντησή του στο ερώτημα για το πώς βλέπει τώρα το μέλλον του.

Τον ελεύθερο χρόνο του, ο νεαρός ζει με αναμνήσεις από την οικογένεια που έχασε και τον τόπο του. Γιός πολιτικού, αν και γύρισε σελίδα στη ζωή, δεν διαγράφει από τη μνήμη του τον αγώνα του πατέρα του και των συμπατριωτών του για τη δημοκρατία.

ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Οι επισκέψεις στα μουσεία είναι μια καλή ιδέα για εκπαιδευτικές επισκέψεις των σχολείων. Ένα μουσείο που αξίζει κανείς να επισκεφθεί είναι το Πολεμικό Μουσείο στη Θεσσαλονίκη. Εκτός από την επίσκεψη αυτή καθ' εαυτή, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι δραστηριότητες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την επίσκεψη. Από τις αναφερόμενες για το συγκεκριμένο μουσείο δραστηριότητες, όπως φαίνονται από το κείμενο που ακολουθεί, μπορούν να πάρουν οι εκπαιδευτικοί ιδέες για να τις εφαρμόσουν και σε άλλου είδους εκπαιδευτικές επισκέψεις.

Το Μουσείο

Ένα ταξίδι στο χρόνο ανάμεσα σε πάνω από 10.000 κειμήλια. Ανάμεσά τους η προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη και τα περίτεχνα όπλα των αγωνιστών του 21, έργα ζωγραφικής που απηχούν την ανδρεία των Μακεδονομάχων και το νέο έκθεμα του Μουσείου, το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης της Θεσσαλονίκης που αντανακλά το πνεύμα ομοψυχίας του 1912, διοράματα όπου αποτυπώνεται η τόλμη του εύζωνα και η αποφασιστικότητα της γυναίκας της Πίνδου. Τα κειμήλια αυτά πλαισιώνονται ενωτικά από τις συλλογές που κοιτούν στην προσφορά της τραγουδίστριας της Νίκης, την Σοφία Βέμπο, ενώ η σημαία που υποδέχθηκε τον ελευθερωτή ελληνικό στρατό το 1912 δεσπόζει στον ημιώροφο του κτιρίου και ενσαρκώνει τα ιδανικά που αποπνέουν τα εκθέματα στο σύνολό τους. Μέσα από αυτή την ανασύνθεση της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδος επιζητείται να στοχαστεί ο επισκέπτης και να διαγνώσει τον διαρκή αγώνα του Έλληνα και της Ελληνίδας για την ελευθερία και την επιβίωση.

Οι στόχοι του Μουσείου

Οι στοχεύσεις που οριοθετούν το πλαίσιο της λειτουργικότητας του ΠΜ, συνδυαστικά με το περιεχόμενο διδακτικό και εκπαιδευτικό σας έργο σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, κινούνται στις ακόλουθες κατευθύνσεις :